"ხეტიალი დარდში"

"ხეტიალი დარდში"
ერთხელაც ღამით ავხეტიალდი,
ფეხზე წამოვხტი და დავტრიალდი,
ქუჩის ბოლოდან მიცქერის დარდი,
თვალი ვარიდე, ვაჩაღე ნარდი,.
შუა ღამეა ახვრინდა ქუჩა,
ვნების საათმა ჩააქრო ლუჩა,
ერთი მეორემ რომ გადატუჩა,
ჩამოაფარეს ფარდები, მორჩა,.
მე კი შარაზე წავაწყდი წერილს,
დედა შვილს წერდა, თავის ხელთ ჭერილს,
თითეულ ასოს, კვალი აქვს ცრემლის,
გონებაში და გულში შემჭრელის,.
ქარბუქი ატყდა ჩემს თავში მწვავე,
ტივით მიმათრევს, მთვრალი მენავე,
მოდით დალიეთ, ატანეთ მჟავე,
სულის სამოსის, გახდის თანავე,.
შევაღებთ ყველა დაჟანგულ ჭიშკარს,
მოგონებების სუსხიან ჯინჭარს,
დაეჭედება ფიცარი ფიცარს,
დაედევნება ისარი ისარს,.
ყველა ქუჩიდან მიცქერის დარდი,
ერთხელაც ღამით, ავხეტიალდი...