,,სიჩუმე და სიმარტოვე''

,,სიჩუმე და სიმარტოვე''
როცა ბუნება იხდიდა საბანს,
შემოდგომისას ჭრელსა და ლამაზს,
მაშინ გონება მიჰქროდა რაბათს,
მწუხრისა ლოცვას, საღამოს შაბათს,.
მთვარე ატყავებს, შაბათის ღამეს,
გარიჟრაჟია, თენდება კვირა,
ნეტავი ხალხი, რამ გააკვირვა?!,
მოძღვარი მოვა, კითხავენ რამეს,
რომელ საათზე იწყება წირვა?!,
ტაძარში ხალხი დაანთებს სანთლებს,
მამაოები იმოსებს კვართებს,
წირვა იწყება, შემოჰკრეს ზარებს,
ყველანი პიჯვარს იწერდა სამებს?,
ლოცვებს ვისმენდი, ჩავვარდი სულში,
ცოდვებს ვხედავდი, ქრებოდნენ ჭურში,
მამაოს ლოცვა ჩამესმის ყურში,
სათნო განცდები შეიჭრა გულში,.
შუაღამეა, დაბნელდა კვირა,
ნეტავი ხალხი, რამ გააკვირვა?!...